قنات بزرگ و تاریخی شهر وزوان در قسمت شمال شهر قرار دارد و قدمت آن بیش از 300 سال می رسد که همواره مورد توجه پژوهشگران به شخصیت های برجسته داخل و خارج بوده و هست و تا کنون چندین کتاب و ده ها مقاله تحقیقی و پژوهشی در این خصوص تعریف و تدوین گردیده که کلیه مدارک در مرکز بین المللی قنوات و سازه های آبی و کتابخانه ها و مراکز علمی و دانشگاهی موجود می باشد و ویژگی های خاص حاکی از منحصر به فرد بودن این قنات تاریخی می باشد از جمله :
الف) وجود سد زیرزمینی در عمق 20 متری با تعداد هفت دریچه که از ملات ساروج ساخته شده است که ته تنها در بین قنات های تاریخی ایران بلکه در جهان تنها بنا و سدی است که در ساخت آن به نگهداری و ذخیره آب در فصول سال به خصوص در زمستان اقدام می شود.
ب) دومین ویژگی منحصر به فرد بودن این قنات در قسمت بالادست سه شکاف در کف قنات هر کدام به فاصله 200 متر از هم وجود دارد که شبیه چاه های آرتزین بوده که دو شکاف دارای آب سرد و یکی دارای آب گرم است که آب آن از کف به طور خودجوش فوران کرده و به نظر می رسد گسلی باعث جدایی این دو مخزن آب گرم و سرد می شود. طول این قنات 42 کیلومتر در سه رشته بوده که در قسمت بالای سد زیرزمینی به سرشاخه اصلی تقسیم که هرکدام دارای چندین انشعاب می باشد که اسناد مدارک مستند در این خصوص موجود است. این قنات به دلیل قدمت و ویژگی های خاصی که دارد در سال 1379 به ثبت ملی سازمان میراث فرهنگی رسید و با بازدید های متعدد کارشناسان و به خصوص کارشناسان خارجی از کشور های اروپایی و ژاپن در تیرماه سال 1395 نیز به ثبت سازمان جهانی یونسکو درآمده است. متاسفانه در چند دهه اخیر به دلیل دخالت عوامل انسانی و تخریب و پر شدن تعدادی از حلقه های چاه آن و تجاوز به حریم قنات و حفر چاه های عمیق و نیمه عمیق در بالادست متاسفانه موجب کاهش قابل توجهی از آب قنات گردیده است. امروزه آبدهی آن به حدود 30 لیتر در ثانیه رسیده است لذا جهت احیا و بازسازی این اثر نادر و تاریخی طلب استمداد و کمک را از مسئولین ذیربط داریم زیرا این قنات امروز نه تنها به یک ملت بلکه به همه آحاد جوامع با توجه به جهانی بودن آن تعلق داشته و در قبال آن مسئولیت دارند زیرا نشانه هویت فرهنگی و تمدن گذشتگان است.